Met onze jarigen, Rafaël op vrijdag en Dirk op zaterdag, als aanvoerders bond de E1 de strijd aan met de E1 van Purmersteijn. Letterlijk strijd want Purmersteijn bleek een team dat met zeer veel fysieke inzet de duels aanging. In meerdere wedstrijden is gebleken dat we dan niet op ons sterkst zijn, en in de eerste helft bleek Purmersteijn toch de iets betere ploeg, voornamelijk drijvend op de lange bal van achteruit, ingespeeld op de spits die dan aan de zijkanten de oplossing probeerde te vinden. Deze grote jongen kreeg dus te maken met Deyan en deze twee vochten de gehele wedstrijd door pittige duels uit, met overtredingen van beide kanten. Gelukkig stond er een oudere scheidsrechter die wel vaker met het bijltje had gehakt, zodat de agressie zich beperkte tot het voetbal. Maar goed, het was dus Purmersteijn dat beter aan voetballen toekwam dan ZOB, al kwam het eerste schot tussen de palen van ons. Gingen we in het begin nog redelijk gelijk op, daarna zakten we wat weg. De voorhoede kon zich moeilijk uit de dekking bevrijden, maar dat heeft ook te maken met het vrijlopen zonder bal. Als je stil blijft staan, ben je makkelijker te dekken. De opbouw bij de tegenstander werd te weinig vertsoord zodat de jongens achterin af en toe tegen een overtal kwamen te staan. Uit zo'n fase opende Purmersteijn de score door goed combinerend het doel te vinden. Kort daarna lieten we ons weer verrassen zodat Sam, die de eerste bal nog kon tegenhouden, kansloos was op de tweede. Te makkellijk weggegeven want sommigen bleven bij de eerste kans al stilstaan. Maar we bleven proberen de goal te maken. Vooral Jop als mid-mid sloot steeds goed aan bij de voorhoede en was voortdurend in beweging. Uit een hoekschop van Bradley, die weer mooie. indraaiende ballen van zijn voet liet vertrekken, kon Rafaël na een worsteling op de doellijn de bal binnentikken. Het rustsignaal kwam voor Dirk net te laat. Hij werd nog keihard op de nkel geraakt. Er waren er meer die pijntjes hadden en onder de indruk waren van de fysieke, maar niet gemene, inzet van de tegenstanders. De kleedkamer leek wel een fysioruimte. Maar nadat de limo naar binnen was gewerkt, bleek de schade reuze mee te vallen. De jongens besloten om het er niet bij te laten zitten. Koud op het veld zette Dirk de woorden meteen in daden om. Hij poortte de eerste verdediger, dolde de tweede, misleidde de derde en schoof de bal kalmpjes langs de verbaasde keeper. Het was zo kort na rust dat veel toeschouwers, waaronder de compelte familie De Jong, het doelpunt van de wedstrijd jammer genoeg niet hebben gezien. Herhalen dus Dirk. Purmersteijn geschokt en ZOB de overhand. We kregen kansen maar de schoten van Dirk en Bobby konden door de keeper worden gestopt. Door het aandringen lag er ruimte achter onze verdediging. Van opbouw was bij Purmersteijn geen sprake meer, alles ging met lange uittrappen van de keeper. De achterhoede had op elke bal een antwoord. Vooral Deyan speelde super geconcentreerd en een goede wedstrijd. Hij had zijn tegenstander in bedwang, ving de ballen prima op en deed er dan iets goeds mee. Ook Bradley en Rafaël hadden geen moeite met hun tegenstanders. Dan is het jammer we dan één keer niet op tijd achter de man kwamen bij een uittrap van de keeper, zodat de aanvaller alleen op Sam af kon. De hard en zuiver ingeschoten bal was onhoudbaar voor Sam. Een kleine tegenslag, maar de koppies bleven omhoog. Ook na de 4-2, na een verkeerde pass in de achterhoede, bleef dat zo. Want kort na die goal bouwden we op rechts aan een mooie aanal. Van Rafaël kwam de bal bij Robin, nog zo'n patiënt uit de eerste helft. De pass waarmee hij César bereikte was eredivisiewaaridg. Het nonchalante tikje waarmee César de keeper poortte en scoorde, was dat ook. Uiteindelijk bleef het dus 4-3. Wat je uit deze wedstrijd kunt leren, is dat we als we allemaal met inzet spelen en de taken die bij een positie horen uitvoeren, wij nog veel meer goede wedstrijden gaan spelen. De trainer